Γέρων Ιωσήφ....Άρωμα Αναστάσεως

Στην ανθρώπινη ιστορία
μία, πάντα, η προσδοκία.
Σαν θα τη διαβείς την όχθη
να έχεις την ψυχή, ολόρθη.
Δίχως βάρη και ερημίες
για τα χρέη και ζημίες
που ίσως άφησες ξωπίσω
αφού θα γυρίσεις πίσω.
Κοίταξε σωρό θρησκείες
ζάλη απ' τις θεωρίες,
ψάξε δύστυχε να βρείς
ίχνη αλήθειας για να δεις.
Απ' το Βούδα στο Μωάμεθ
κοίτα ακόμα χίλιες άλλες,
ψάξε έστω, για ιστορία
αναστάσεως ευωδία.
Όπου και εάν το πνεύμα πάει
η καρδιά, εδώ γυρνάει.
Μύρια είναι των μαρτύρων
τα σημάδια εδώ τριγύρω...
Ευωδίας η αλήθεια
και αισθήσεως συνήθεια.
Να μυροβολεί το χώμα
που ακούμπησαν ακόμα...
Μυροβόλησαν δοχεία
της Τριάδος, πανδοχεία.
Μυροβόλησαν εικόνες
και ας περάσανε αιώνες.
Έμεινε στη γη ακόμα
του παράδεισου το χρώμα.
Ενοικεί η Θεία Χάρις
τρέξε ευτυχή να πάρεις.
Του παράδεισου ευωδία,
μια ζωή με ευλογία
και με βιοτή σεπτή,
να η Ανάσταση εκεί.
Αγιάστηκε το σώμα,
η ψυχή σε ουράνιο δώμα
και όμως, γέλασε το στόμα.
Αλλαχού, απλώς ειν' πτώμα...

Συλλογή ποιημάτων "Άρωμα Αναστάσεως Γέρων Ιωσήφ"
Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου